„Katarzyna Krakowiak z poszukiwania własnej tożsamości uczyniła nie tylko rodzaj autoterapii służącej jej własnemu pożytkowi, lecz zdołała swój przekaz zuniwersalizować, tworząc odniesienia czytelne nie tylko dla jej pokolenia, ale dla każdego wrażliwego człowieka, poddanego unifikującemu oddziaływaniu współczesności. Artystka wpisuje się w ten nurt sztuki, który bazuje na specyficznej wiwisekcji dokonywanej na naturze osobistej pamięci: tej pierwotnej, potwierdzonej własnym w niej udziałem, zakorzenionej we wspomnieniu minionych lat, zwłaszcza w dzieciństwie, ale i tej zapośredniczonej za pomocą pamiątkowych zdjęć rodzinnych, jak i rozmaitych przedmiotów, niegdyś użytkowych, dziś już tylko nośników wspomnień. Jerzy Lewczyński, Wojciech Prażmowski, Mirosław Bałka, Tadeusz Kantor, Christian Boltanski, to między innymi ci artyści, którzy swoją sztuką wydają się tworzyć istotną inspirację dla młodej łódzkiej artystki. […] Choć fotografia dominuje w przestrzeni wystawienniczej, to wydaje się mówić do odbiorcy w sposób bardzo wyciszony. Automatycznie zostaje ujęta w nawias ta część etosu rodzinnego, która związana jest z identyfikacją osób i rozpoznaniem sytuacyjnym na zdjęciach. Ten aspekt prezentacji na zawsze pozostanie dla nas tajemnicą. Autorka zdaje sobie sprawę, że z punktu widzenia percepcji tych konkretnych fotografii, dla odbiorcy mniej znaczący jest kontekst miejsca a istotniejszy kontekst czasu. To najważniejsza, ale i uniwersalna płaszczyzna komunikacji. Chodzi o to, aby wnikając we własne doświadczenia, intymne i nieprzeźroczyste dla otoczenia, zbudować na ich kanwie rzeczywistość, która przyjęłaby postać bardziej symbolu, niż sprawozdającej opowieści. […] Wartością sztuki Katarzyny Krakowiak jest zainicjowanie u odbiorcy świadomości niepowtarzalności i podmiotowości każdego ludzkiego istnienia, co w obliczu postępującej nieuchronnie globalizacji może i powinno być wstępem do budowania skutecznych mechanizmów przeciwstawnych formom politycznego, ekonomicznego i kulturowego oddziaływania prowadzącego do depersonalizacji ludzkich egzystencji. To – w moim przekonaniu – podstawowe przesłanie wystawy.”                       

                                                              (fragment tekstu Piotra Komorowskiego do publikacji z wystawy)

Katarzyna Zuzanna Krakowiak, urodzona w 1985 roku, artystka intermedialna, fotografik. Absolwentka PWSFTViT im. Leona Schillera w Łodzi, Wydział Operatorski i Realizacji Telewizyjnej, specjalizacja: fotografia, gdzie w czerwcu 2012 roku obroniła dyplom pod opieką prof. Grzegorza Przyborka. Doktorantka tej samej uczelni. Absolwentka WSSiP w Łodzi, Wydział Filmu i Fotografii, kierunek: ROFTViF, gdzie w 2010 roku z wyróżnieniem obroniła dyplom pod opieką dr Piotra Komorowskiego. Zajmuje się arteterapią oraz dydaktyką. Ukończyła podyplomowy kurs arteterapii w Polskim Instytucie Ericksonowskim. Prowadzi warsztaty fotograficzne i plastyczne z dziećmi oraz dorosłymi. Członek ZPAF oraz grupy artystycznej działającej jako Koło Absolwenta WSSiP, założonego przy Pracowni Książki Artystycznej i Ilustracji. Stypendystka Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Jest autorką ponad 30 wystaw zbiorowych i indywidualnych poświęconych fotografii i książce artystycznej. [strona autorska: kzkrakowiak.com ]

wystawa czynna od wtorku do soboty w godz. 14-18 do dnia 25 maja 2013