„Gdy świat się zestarzał, a cuda zniknęły z umysłów ludzi; gdy szare miasta podniosły w zadymione niebo swe ponure i brzydkie wieże, w których cieniu nikt już nie mógł śnić o słońcu czy wiosennych, ukwieconych łąkach; […] gdy wiedza odarła ziemię z jej płaszcza piękności, gdy rzeczy prawdziwie wartościowe zaczęły przemijać, a dziecięce nadzieje zniknęły na zawsze, był człowiek, który wywędrował z życia w poszukiwaniu krain, dokąd uciekły sny świata”.

H.P. Lovecraft

Sny, wizje i imaginacje, to od zawsze niezbywalna część wewnętrznego świata i niejednokrotnie służyły mi swoim bogactwem jako lustro, były barwną inspiracją, dręczącym obrazem, zaskakującym pocieszeniem i zabawną zagadką. Niektóre z tych snów i wizji znalazły swoją formę plastyczną. I stały się częścią tej wystawy.

Maria Stelmaszczyk

Maria Stelmaszczyk, ur. w 1983 w Łodzi. Pracuje w Warszawie, a tworzy w Łodzi. Współpracuje z Muzeum Narodowym w Warszawie, Muzeum Łazienki Królewskie, Muzeum Sztuki Nowoczesnej oraz innymi instytucjami kultury, gdzie zajmuje się animowaniem przestrzeni muzealnej i prowadzeniem kreatywnych warsztatów. Fascynuje ją interakcja dzieło – odbiorca.

W swoim rodzinnym mieście, w niedużej pracowni przelewa na papier i płótno noszone pod powiekami sny.