Teatr YETA
“Człowiek, który chciał żyć drugi raz”

OBSADA:
Paweł - Aleksander Kowalski
Lao – Mykhailo Voskoboinik
Helena – Kinga Fiediuk
Krystyna – Natalia Dobrowolska
Muzyka i przygotowanie wokalne – Paulina Kwapińska
(aranżacje - Fryderyk Żeromiński)
Scenografia i kostiumy – Julia Ciołkowska
Adaptacja i reżyseria - Adam Wrzesiński
Producent - Łódzki Dom Kultury
Premiera: 2 października 2021 r.

Każdy z nas chciałby mieć daną drugą szansę. Na wybór szkoły, zawodu... czasem swojej Drugiej Połowy. Kusi wizja traktowania życia, jak kręcenia filmu, gdzie można zawsze krzyknąć: “Stop kamera! Powtarzamy!”

Czy jednak druga szansa powiedzie się bez bagażu doświadczeń z “pierwszej”? Czy brak tego bagażu nie spowoduje, że uparcie powtarzać będziemy raz po raz te same błędy? Jak zareagujemy, widząc po drugiej stronie ulicy kogoś bardzo nam bliskiego, kto... od dawna już nie żyje?

Czy brak pogodzenia z życiem - ale także i z losem, z koniecznością przemijania – nie stanie się wirusem, wnikającym w naszą osobowość i niszczącym ją od środka równie cicho, jak skutecznie?

Nowy spektakl Teatru YETA, za podstawę scenariuszową mający tekst z wczesnego okresu twórczości K. K. Baczyńskiego, “ikony pokolenia Kolumbów”. Zamysł adaptacyjny oddaje - pełen typowego dla katastrofistów - klimat kosmicznego entourage’u i kontrastów między sielankową wizją życia, a jego szarą i pełną niepokoju rzeczywistością. W sposób typowy dla ówczesnych utworów Baczyńskiego - “poety Apokalipsy spełnionej” - historia zawarta w tym przedstawieniu pokazuje atrofię związków między ludźmi, ich zamieranie i niweczenie w sytuacji odcięcia od korzeni – od wartości, miłości, bliskości i rodzinnego ciepła. Daje świadectwo, że bez tych wartości osobowość człowieka rozpada się na części (“elementy”) i nie pomoże w tym żadna ucieczka. Ani na równoległą oś czasu, ani do innego miasta – ani do innego życia. Przeszłość bowiem – miast budować i trwać, niczym fundament - okaże się kamieniem u szyi, ciążącym do dna. W towarzyszącej temu spektaklowi, autorskiej muzyce, w dalekim tle czai się Nieznane i jego przyboczny giermek - Przerażenie. Dalekie też, choć wyraźne, są tu słyszalne odgłosy karabinowej palby i równego, złowrogiego łoskotu podkutych, żołnierskich butów.