Nie stanowimy stricte grupy artystycznej. Ukończyliśmy jedną uczelnię, wyrosłą na szczególnej idei.

Kształcimy studentów w jednej katedrze, której podstawowym warsztatem jest druk na tkaninie, ale także inne media i działania interdyscyplinarne.

Wszyscy realizujemy własną twórczość w obszarze tkaniny artystycznej.

Można zauważyć wiele elementów wspólnych, ale godne podkreślenia jest to, do jak różnych efektów dochodzimy, wychodząc z jednego punktu. Szukając tożsamości nie unikniemy jednak podobieństw formalnych. Docierają do nas te same bodźce wizualne, intelektualne i technologiczne, które staramy się przełożyć na język plastyczny i przekaz wyrażania.

W czasie różnych zawirowań niektórzy byliby skłonni szukać uniwersalizmu i kanonów do wyboru. Określone własne miejsce wydaje się zapewniać niezależność, ale w efekcie buduje barierę.

Podążanie za nieznanym, zmierzenie z tym, co wydaje się niemożliwe, otwiera drogę do wolności i nieoczekiwanych doświadczeń.

Droga w nieznane, eksperyment, nawet kosztem rozczarowań i ryzyka jest tym, co może najbardziej fascynować artystę.

Lepiej być innym czy normalnym?

Jednocześnie nasuwa się inne pytanie. Czy tzw. język sztuki współczesnej nie otwiera drogi łatwiźnie, kamuflażowi, pozornej kreatywności.

Można stawiać bardzo wiele pytań.

To, co łączy nas chyba najbardziej to świadomość wątpliwości.

prof. Krystyna Jaguczańska-Śliwińska