Wystawa EGO uderza różnorodnością, a jej tytuł jest przewrotny. Artysta skupia się na swoim ja niejako z założenia. Bez ciągłego pobudzania, poznawania i konfrontacji z własnym ja, bez jego emanacji, nie byłoby sztuki.

Studenci drugiego roku Doktoranckich Studiów Środowiskowych łódzkiej ASP wspólnie pokazują swoje prace. Jest to ekspozycja bogata i zróżnicowana. Ego każdego z kilkunastu uczestników jest zderzone z Ego innego biorącego udział w tym projekcie twórcy. Nie są to jednak byty bezokienne, jak Leibnizowskie monady. Wielopłaszczyznowy przepływ inspiracji, wzajemne zapładnianie się ideami, zderzenie odmiennych dziedzin i postaw artystycznych oraz spotkanie pokoleń – są gruntem, na którym wzrasta artystyczne Ego każdego z nich.

Doktoranckie Studia Środowiskowe na łódzkiej ASP nie są jedynie drogą do podniesienia stopnia naukowego uczęszczających na nie studentów. Potrzeba dialogu i wzajemnej konfrontacji jest pretekstem do kolejnych wystaw i pokazów. Od malarstwa po tkaninę, od grafiki warsztatowej po biżuterię; w wielości postaw, w ogromnym bogactwie powstaje masa krytyczna, w rezultacie której różnorodne Ego mogą podążać w swoich kierunkach, błyszcząc nowym światłem.

Czy biżuteria może odwoływać się do rzeźby i architektury, rozwijając myśl Katarzyny Kobro, że „plastyka jest sztuką przestrzeni”? Czy nawiązując do sztuki etnicznej i rozważając o problemach społecznych różnych kultur, można stworzyć serwis do herbaty? Czy tworząc projekty harmonijnych wnętrz, można budować atmosferę przestrzeni, rzeźbiąc w niej niejako formą i kolorem? Na te i inne pytania znajdziemy odpowiedź twierdzącą, będącą dowodem na to, że sztuka użytkowa karmi się ideami właściwymi sztukom pięknym, a granica pomiędzy nimi potrafi być dość płynna.

Media tradycyjne, jakimi są malarstwo lub grafika, których śmierć wieszczono już tylekroć w ubiegłym stuleciu, mają się wciąż bardzo dobrze, dając możliwość nowatorskiego podejścia i wciąż zaskakując wielością nowych postaw.
W prezentowanych grafikach odnajdziemy eksperymenty z percepcją przestrzeni miast, niczym Escherowskie pętle. Malarstwo gra z przestrzenią, a obrazy pozwalają łączyć się w rozmaitych konfiguracjach, tworząc złożone pejzaże. Figura ludzka także podlega ciągłym nowym oglądom, wyrażając poprzez język malarstwa najbardziej uniwersalne pytania dotyczące człowieczego bytu.

Każdy z eksponatów wystawy jest oknem, przez które zajrzeć możemy w głąb Ego jego twórcy, ale też i przez które twórca przygląda się światu.

Agnieszka Zawisza

Wystawa czynna od wtorku do soboty w godz. 14-18 do dnia 29 września 2016

Wernisaż – wstęp wolny

Bilety 2 zł (środa – wstęp bezpłatny)