Łódzki Dom Kultury

HIPERTERMIA - ANNA MADEŃSKA / KATARZYNA SŁOMIANA / MICHAŁ WOLNIAK

• Cena biletu:2zł / środa - wstęp bezpłatny
• Galeria: Galeria Nowa

Opis
Hipertermia to stan podwyższonej temperatury ciała spowodowany czynnikami zewnętrznymi. Owe czynniki są obecne w naszej codzienności, jesteśmy na nie narażeni bezustannie. Dla osób szczególnie wrażliwych mogą stać się również źródłem inspiracji. Anna Madeńska dostrzegła je w rodzinnym domu, gdzie duszna atmosfera może przyprawić o ból głowy. Autorka skupiła się na zależności jej samej względem wzajemnych stosunków swoich rodziców. Daje wyraz wypaleniu, rozgoryczeniu i samotności przy pozornym byciu razem. Tytułowe 37,1 odnosi się zarówno do metrażu rodzinnego mieszkania jak i do temperatury ciała w stanie podgorączkowym. Dla Katarzyny Słomianej jest to codzienne borykanie się z nadmiarem produktów, mogącym wręcz przyprawiać o mdłości. W swojej pracy odnosi się do współczesnego problemu nadprodukcji, a co za tym idzie także marnotrawstwa. Autorka zadaje widzowi pytanie: Czy współczesny człowiek jest w stanie właściwie skorzystać z dostępnych możliwości? Z kolei Michał Wolniak w swoich wizualizacjach cyfrowych odnosi się do zaburzeń widzenia wywołanych stanem chorobowym. Na przykładzie wymyślonych wnętrz mieszkalnych przypomina, że choroba dotknąć może każdego niezależnie od pochodzenia i statusu społecznego. Pomieszczenia stają się swoistym odbiciem psychiki i osobowości ludzi dotkniętych tytułowym syndromem obcej ręki lub chociażby depresją, nerwicą natręctw czy mnogością osobowości.
Bóle głowy, mdłości, zaburzenia widzenia – są to typowe objawy hipertermii. Wszystkie skutkują osłabieniem oraz poczuciem niepokoju, jak stan podgorączkowy sygnalizują nadchodzącą chorobę. Można jej zaradzić, ale potrzebna jest szybka reakcja. Już sama świadomość stanu rzeczy taką reakcję umożliwia. Skutki przegrzania mogą być bowiem bardzo poważne dla zdrowia, a nawet życia.

Prezentowane prace zostały nagrodzone przez Galerię ŁDK w konkursie Hommage à l'Avant-Garde zorganizowanym w 2017 roku przez łódzką ASP w ramach obchodów Roku Awangardy.
                
                                                                                                                                                                                                Artur Chrzanowski


Pracownia Fotografii i Działań Multimedialnych
dr Artur Chrzanowski, mgr Agnieszka Chojnacka
Katedra Fotografii i Multimediów | Wydział Sztuk Wizualnych
Akademia Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi

Działalność dydaktyczno-organizacyjna Pracowni oparta jest na stymulowaniu studentów do twórczych działań wykorzystujących fotografię oraz media pokrewne z uwzględnieniem związków sztuk wizualnych z muzyką, literaturą czy nauką. Głównym celem jest wspomaganie studentów w rozwoju własnego, indywidualnego języka wypowiedzi plastycznej oraz poszukiwaniu własnej tożsamości artystycznej. Właściwy wybór kontekstu realizacji pracy oraz medium i środków wypowiedzi służyć mają stworzeniu konkretnego, świadomie założonego komunikatu wyrażającego zaplanowane treści. Istotnym czynnikiem jest podejmowanie aktualnych tematów ważnych społecznie. Metody nauczania oparte są na indywidualnych badaniach i poszukiwaniach twórczych.

----------------------------

Anna Madeńska | absolwentka Wydziału Sztuk Wizualnych ASP w Łodzi, studia 1 stopnia na specjalności Projekty wizualne oraz studia 2 stopnia na specjalności Intermedia. Obecnie mieszka i pracuje we Włoszech.

Katarzyna Słomiana | studentka III roku specjalności Fotografia na Wydziale Sztuk Wizualnych ASP w Łodzi. Interesuje się fotografią, animacją, sztuką wideo oraz ilustracją. Aktualnie pracuje nad dyplomem licencjackim.

Michał Wolniak | absolwent Wydziału Sztuk Wizualnych ASP w Łodzi, studia 2 stopnia na specjalności Intermedia. Mieszka i pracuje w Łodzi.

DYPLOMY - AKADEMIA FOTOGRAFII I PRZEDSIĘBIORCZOŚCI W BIAŁYMSTOKU

• Cena biletu:2zł / środa - wstęp bezpłatny
• Galeria: Galeria FF
• Adres: 90-113 Łódź, ul. Traugutta 18

Opis
DYPLOMY AFiP 2016

Wynalazek fotografii przyniósł ludzkości nową formę obrazowania. Nie tylko jako inne, mimetyczne medium, wiernie naśladujące rzeczywistość, ale przede wszystkim jako narzędzie nowego spojrzenia. Niespotykana do tej pory optyka ukazała nowe obszary, otworzyła Wszechświat i dała nowe poznanie. Uwalniając malarstwo od obowiązku werystycznego odzwierciedlania przestrzeni, skierowała uwagę artystów ku nowym lądom. Dzięki temu nasze życie stało się bardziej barwne i poszerzone o doświadczenia innych. Jako narzędzie demokratyzacji, każdego dnia zmienia dystans w znaczeniu odległości geograficznej, jak również w kategoriach empatii społecznej. Pomaga zrozumieć świat i nas samych.
Absolwenci białostockiej Akademii Fotografii i Przedsiębiorczości, tworząc cykle dyplomowe, starają się poznać, uchwycić i opisać w swoich pracach wszelkie relacje dotyczące człowieka oraz przybliżyć odbiorcy ich niezwykłą złożoność. Zgodnie z sugestią wielkich poprzedników, nie szukają daleko, bo nie trzeba opuszczać swojego ogrodu, aby zrobić dobre zdjęcie, jak powiedział kiedyś Minor White, wierząc w mistyczne właściwości fotografii i widząc w niej środek do odkrywania samego siebie. Prawdziwe znaczenie tego medium sytuuje się między obrazem a widzem, dlatego serie studentów poświęcone są nam, zwykłym ludziom.

         Proponując Państwu obejrzenie wystawy, zachęcam do przeczytania kilku zdań napisanych przez młodych artystów o własnych realizacjach.

Krzysztof Jeżyna: Moja seria jest wewnętrzną podróżą do świata z pogranicza jawy i snu. Do świata, który jest integralną częścią człowieka, elementem budującym a nie niszczącym. Każdego dnia staram się odtworzyć te nieuchwytne i ulotne obrazy, które powstają w naszej wyobraźni, w marzeniach dobrych i sennych koszmarach. Obrazy te są równie ważne jak  zapisana pamięć świata rzeczywistego.

Patrycja Łapszo: Każdy człowiek pragnie kochać i być kochanym. Piękno różnorodności świata sprawia, iż każdy postrzega i okazuje miłość w inny sposób. Odmienność metody wyrażania naszych emocji i uczuć nie powinna być oceniana, a tym bardziej piętnowana przez innych ludzi. Strach ogółu przed czymś nowym, sprawia, że odrzucane są podstawowe wartości człowieczeństwa, takie jak dążenie do szczęścia. Siła miłości musi łączyć, nie dzielić.

Paweł Szczegryn: Poprzez moją realizację chciałbym zwrócić uwagę odbiorcy na przemoc, która otacza nas wszystkich. Skupiając się tylko na swoim otoczeniu i odnajdując ją pod różnymi postaciami, ujawniam jej wszechobecność i stałą aktywność. Fotografując ofiary różnego rodzaju przemocy skupiłem się na tym, aby pokazać problemy z jakimi muszą samodzielnie walczyć każdego dnia oraz, jak silny wpływ wywarła opresja na ich osobowość.

Katarzyna Tsynkiel: Na ciało patrzyłam miliony razy. Zawsze mnie zachwycało, jak najpiękniejsze wspomnienia z głębokiego dzieciństwa. Ciało jest czymś bliskim i naturalnym. Potrafi oddziaływać na poziomie kodu genetycznego rezonującego z informacjami w nim zaszyfrowanymi i przekazanymi przez przodków. Jest potężnym hasłem – zaklęciem aktywującym nieskończone zasoby energii do działania i przekazywania swej tajemnicy kolejnym pokoleniom. Ukochane ciało zawsze wygrywa konfrontację z zimnym pięknem najwspanialszych rzeźb starożytnych bogów i bohaterów.

Emil Wojciech Wojtkielewicz: Żywioły są elementami leżącymi u podstaw naszego świata. Jako pojedyncze pierwiastki tworzą spójną naturę człowieka oraz jego otoczenia. Ta relacja od wielu lat przyciąga moją uwagę. Podlasie, z którego pochodzę, obfituje w piękne tereny      i jest miejscem, gdzie od wieków żyły obok siebie różne kultury. Mój projekt skupia się na ujawnieniu więzi pomiędzy człowiekiem i przestrzenią, w której na co dzień się znajdujemy. Szukam żywiołów budujących oba byty. Staram się uchwycić magię tej relacji.

                                                                                                                                                                                                      Kurator wystawy
                                                                                                                                                                                           Grzegorz Jarmocewicz